budowe ujete Rownoczesnie ...

lążkiem A. stała się - • Akropolis ateńska — górne miasto z rezydencją władcy na szczycie, otoczone potężnymi murami. W ciągu XI-VII w. p.n.e. na południe i północ od Akropolis powstawało sukcesywnie dolne miasto z agorą i dzielnicami mieszkalnymi, zamknięte pierścieniem murów obronnych. W VI w. p.n.e. pierwsze wielkie prace urbanizacyjne przeprowadził Pizystrat i jego synowie. A. otrzymały podziemny akwedukt, studnie uliczne, monumentalnie ujęte źródło Kalliroe i kanały ściekowe. Równocześnie na agorze wzniesiono nowe gmachy publiczne (prytanejon, buleuterion) i sanktuaria (np. Apollina Patroosa), a na Akropolis duże świątynie (m.in. tzw. Hekatompedon, 570-550 p.n.e.). Nad Ilissosem rozpoczęto budowę (530-510 p.n.e.) kolosalnego Olimpiejonu. Po zniszczeniu A. przez Persów (480—479 p.n.e.), miasto z inicjatywy Temistoklesa otoczono pierścieniem umocnień obronnych (średnica ok. 1600 m), a następnie połączono tzw. Długimi Murami z portami : nowym w Pireusie i starym w Faleronie. A., szybko odbudowywane, zachowały nieregularną archaiczną siatkę ulic. Dalsze prace architektoniczne, zwłaszcza Kimona objęły gł. agorę, gdzie m.in. odrestaurowano ołtarz Dwunastu Bogów (z 522-521 p.n.e.), stanowiący punkt zerowy dla wszystkich odległości w Attyce, i pomnik Herosów-Epo-nimów; ustawiono drugą grupę Tyranobójców