wzajemnego i idei ...

Podstawowe rozróżnienie dwu sfer rzeczywistości: „ja i co mną nie jest", posłużyło jako L fundament do określenia postawy twórczej poety i wzajemnego stosunku podmiotu do przedmiotu. W rozważaniach autora ukrywającego się pod kryptonimem Kł. O idei i uczuciu nieskończonond ści („Pamiętnik Naukowy" 1819) rozwinięto sprawę poety i świata następująco: „Skończonością ja jestem [...] Całość wyobrażeń, albo raczej całość bytności istot, względem mnie zewnętrznych, słowem świat (uniyersum) połączający wszystko, jest nieskończonością".