Sąd ten nie rozstrzyga ostatecznie o stosunku pozytywistów do zagadnień humorystyki. Prus swą działalność literacką rozpoczął właśnie od współpracy z pisemkami humorystycznymi. Literacką humorystykę, którą uprawiał, określił następująco: „Humorysta w wielkim stylu niczego nie usiłuje zdobyć, nikogo nie nawraca i nikomu nie ulega; on raczej obserwuje wszystko i wszystkich z pobłażliwym spokojem. Nie uznaje żadnych dogmatów, nie uważa nic za konieczne ani za niemożliwe, lecz tylko za prawdopodobne" (Słówko o krytyce pozytywnej, 1890).