Włoski improwizator Puszkina przedstawiony jest jako znakomity poeta, ale równocześnie jako człowiek mało okrzesany, wulgarny, w przykry sposób chciwy na grosz. Przeciwstawiono go w noweli poecie gentlemanowi, Czarskiemu. Odojewski poszedł dalej: w jego noweli dar improwizatorski przedstawiony został jako diabelski, taki, jaki niszczy improwizatora. Jest rzeczą wymowną, że dwie nowele, które powstały już po występach w Rosji Mickiewicza, problematyzują improwizację, stawiając pytanie dotyczące relacji między darem improwizatorskim a wartościami duchowymi obdarzonego nim poety.