todami modelowania, kucia, wycinania, trybowania, odciskania z formy i odlewania (najpierw techniką odlewu pełnego, potem odlewu pustego „na wosk tracony"). Umiano też wykonywać dzieła rzeźbiarskie z kilku różnych surowców (-- akrolit, - chry-zelefantyna). Niekiedy rdzeń rzeźby sporządzano z tańszego surowca (np. z drewna), a zewnętrzną warstwę z trybowanej blachy metalowej. Większe rzeźby metalowe zestawiano zwykle z przygotowanych wcześniej elementów. Gotowe dzieła często pokrywano - polichromią. Rz. odgrywała w starożytności rolę szczególną. Trójwymiarowość rz., nadająca jej podobieństwo do form i istot żywych obserwowanych w naturze, niepokoiła człowieka, wywoływała wrażenie czegoś tajemniczego i niezwykłego. Stare mity sumeryjskie i biblijne przedstawiały akt stworzenia człowieka jako cudowną animację figury ulepionej z mułu. Nie brakowało też podań o ożywionych rzeźbach (historia Pigma-liona i Galatei), o statuach poruszających się (mit