Juliasiewiczowa stanowi młodsze i bliższe „modernistycznemu" duchowi epoki wcielenie swojej ciotki. Jej postawa, tak bliska Dulskiej, wskazuje, że kołtuństwo nie jest przyporządkowane jednemu tylko pokoleniu i może przybierać różne formy. Inteligentna, młoda, elegancka, „szumiąca" jedwabną bielizną dama, na jaką pozuje Juliasiewiczowa – reprezentuje bowiem te same cechy, co tytułowa postać dramatu.